Een gasvlam wordt aangebracht onder een hoek van 45 graden en loopt automatisch over het oppervlak. De thermische schok maakt dat van deeltjes het bovenvlak wegspringen. Door daarna de steen snel af te koelen met water springen er grotere deeltjes weg. Zo ontstaat een natuurlijk breukoppervlak. Deze manier van afwerking is toegepast op enkele van onze tafels.

Boucharderen (ook wel: hameren) gebeurt met een slaghamer. Het uiterlijk lijkt op een geprikt oppervlak (fijn gebouchardeerd), maar kan ook grilliger zijn (van middel tot grof of ruw gebouchardeerd). Gebouchardeerd natuursteen heeft een dicht oppervlaktepatroon van meestal onregelmatige ronde punten tussen 1 en 3 mm groot en diep. Andere groottes zijn afhankelijk van de soort slaghamer, de kracht die uitgeoefend wordt op de hamer en van de dichtheid van het patroon. Deze manier van afwerking is toegepast op enkele van onze natuurstenen tafels.

henk

Bij prikken met de hand wordt de steen met hamer en beitel behakt. Bij machinale prikken worden metalen punten in het oppervlak gedrukt of geslagen. Er ontstaat een beeld van dicht op elkaar geplaatste putjes. Er bestaan vele bewerkingen die van prikken zijn afgeleid, ieder met een eigen uiterlijk.

IJsbloemen gebeurt meestal door vijf beitels elk met vier punten om hun as te laten draaien. De krassen die zo ontstaan geven het kenmerkende ruwe oppervlak van “geijsbloemd”.

Dit proces lijkt op frijnen. Bij frijnen (ook wel: punten) met de hand wordt de steen met hamer en beitel behakt. Bij machinaal frijnen wordt het oppervlak gefreesd. Dat geeft strakke, rechte, evenwijdige lijnen, die een minder levendig uiterlijk hebben dan bij handmatig frijnen. Er bestaan vele bewerkingen die van frijnen zijn afgeleid, ieder met een eigen uiterlijk. Bij Hollands frijnen wordt elke uitholling veroorzaakt door een steekslag en meteen daarna een slag waarbij de beitel uit het oppervlak wordt geslagen. Bij Belgisch frijnen wordt elke uitholling veroorzaakt door een enkele slag, waarbij de beitel uit het oppervlak wordt geslagen. Bij de (mechanische) oude frijnslag is het resultaat wat grilliger, dicht bij elkaar liggende korte en onregelmatige frijnsporen.

Ook gradineren is een soort frijnen waarbij de uitholling wat breder is. Bij frijnen (ook wel: punten) met de hand wordt de steen met hamer en beitel behakt. Bij machinaal frijnen wordt het oppervlak gefreesd. Dat geeft strakke, rechte, evenwijdige lijnen, die een minder levendig uiterlijk hebben dan bij handmatig frijnen. Er bestaan vele bewerkingen die van frijnen zijn afgeleid, ieder met een eigen uiterlijk. Bij Hollands frijnen wordt elke uitholling veroorzaakt door een steekslag en meteen daarna een slag waarbij de beitel uit het oppervlak wordt geslagen. Bij Belgisch frijnen wordt elke uitholling veroorzaakt door een enkele slag, waarbij de beitel uit het oppervlak wordt geslagen. Bij de (mechanische) oude frijnslag is het resultaat wat grilliger, dicht bij elkaar liggende korte en onregelmatige frijnsporen.

Bij ciseleren (ook wel: scharreren) wordt met een ceseel (brede beitel) kort naast elkaar gelegen evenwijdige groeven gehakt, waarbij groeven niet in elkaars verlengde hoeven te liggen. Frijnen geeft over het algemeen een wat fijnere groef dan ciseleren. Het resultaat wordt ook wel cisilé genoemd. Bij mechanisch getailleerde steen wordt de slag gemaakt met een pneumatische hamer. Het resultaatlijkt op de ciselé, maar dan fijner. Deze manier van afwerking is toegepast op enkele van onze natuursteen tafels. Sclyperen van natuursteen Sclyperen is een soort frijnen waarbij de uithollingen wat smaller zijn.

Bij frijnen (ook wel: punten) met de hand wordt de steen met hamer en beitel behakt. Bij machinaal frijnen wordt het oppervlak gefreesd. Dat geeft strakke, rechte, evenwijdige lijnen, die een minder levendig uiterlijk hebben dan bij handmatig frijnen. Er bestaan vele bewerkingen die van frijnen zijn afgeleid, ieder met een eigen uiterlijk. Bij Hollands frijnen wordt elke uitholling veroorzaakt door een steekslag en meteen daarna een slag waarbij de beitel uit het oppervlak wordt geslagen. Bij Belgisch frijnen wordt elke uitholling veroorzaakt door een enkele slag, waarbij de beitel uit het oppervlak wordt geslagen. Bij de (mechanische) oude frijnslag is het resultaat wat grilliger, dicht bij elkaar liggende korte en onregelmatige frijnsporen.

Kunstmatig wordt een “oud” uiterlijk aangebracht. Dat wordt vooral bij marmers en kalkstenen gedaan, maar kan ook bij andere steensoorten. Er zijn verschillende bewerkingen: Door een zuur op het oppervlak te laten inwerken. Dit kan alleen bij kalkhoudende steensoorten. Het zuur vreet eerst de meest poreuze delen aan, waardoor insluitingen en aders worden benadrukt. Naast “oud gemaakt” zijn er nog vele aanduidingen voor deze oppervlaktebewerking in omloop, zoals: antiek gemaakt, gezuurd, antico of anticato.

Na het zoeten kan met een polijstschijf of een polijstvilt (met polijstpoeder of -pasta) hoogglans worden aangebracht. Deze manier van afwerking wordt vaak toegepast op onze natuurstenen tafels.